هر کس حسن فرامرزی سردبیر ما را ندیده باشد، خیال می کند آدم منظم و مرتبی است که مو را از ماست می کشد و کارش حساب و کتاب دارد. کسانی هم که او را دیده اند و با محشور نبوده اند، خیال کرده اند که فقط یک هیکل نیمسوز، مانند یک صورت استخوانی باریک و چرک تاب با عینک ذره بینی و یک عدد دندان طلا و لبخند دائمی قوائم اربعه میرزا حسن آقا را تشکیل می دهد.
ولی مطلب غیر از اینهاست.
خیلی از ارباب رجوع هنگام مراجعه به مجله و مکالمه با این نیمسوز خلقت متحیر می شوند و خیال می کنند با یک دیوانه زنجیر پاره کرده طرف هستند نه با یک سردبیر!
این آقا دو تکیه کلام شبانه روزی دارد: مزخرفه... شب بخیر!
هر بیگانه چه وضیع و چه شریف، چه عالی و چه دانی تا به اداره مجله مراجعه می کند و سراغ سردبیر را می گیرد و به او سلام می کند، در روز روشن می شنود که فرامرزی با یک صدای کشدار در جواب او می گوید:
شب بخیر!
