تاریخ گذشته ایران از بسیاری از نظرها هنوز تاریک و ناشناخته است و تاریخ هایی هم که درباره نکات موضوعهای گوناگون تاریخ این آب و خاک نوشته شده است، با تاسف باید گفت جوابگوی نیازمندی های امروز و خواسته های مردمان باریک بین و ژرف نگر نیست. زیرا نوشته های نویسندگان پیشین، تنها بیانی از رویدادهای زندگانی فرمانروایان و جهانگشایان است و چون بیشتر بر بنیاد ملاحظه کاریها و خوش آمدگویی های نویسندگان آنها فراهم آمده است، آن نوشته ها را چندان استوار نمی توان دانست. به ویژه که هر روز با به دست آمدن یک سند و یک مدرک نوین، نادرستی بسیاری از نوشته های آنها آشکار می شود. از این روست که محققان و مورخان امروز پیش از آنکه به نوشتن تاریخ این مرز و بوم دست زنند باید به گردآوری اسناد درست و معتبر تاریخ بپردازند زیرا آنگاه که مجموعه هایی از انبوه این اسناد معتبر فراهم گردد، تاریخ درست را از لابلای آن نوشته ها می توان یافت و نگاشت. اسناد دولتی و اداری و همچنین نامه های تاریخی یکی از سرچشمه های معتبر نگارش تاریخ است...
