بررسی و مرمت در تخت جمشید و دیگر اماکن باستانی فارس

گزارشات و رسالات  موسسه ایتالیائی شرق میانه و دور ، مرکز بررسی و کاوش باستانشناسی در آسیا؛

 مصور

تخت جمشید یا پارسه و پرسپولیس، نام یكی از شهرهای باستانی ایران است كه طی سالیان، پیوسته پایتخت باشكوه و تشریفاتی پادشاهی ایران در زمان امپراتوری هخامنشیان بوده‌است. در این شهر باستانی كاخی به نام تخت جمشید وجود دارد كه در دوران زمامداری داریوش بزرگ، خشایارشا و اردشیر اول بنا شده‌است و به مدت حدود 200 سال آباد بوده‌ است.

در نخستین روز سال نو گروه‌های زیادی از كشورهای گوناگون به نمایندگی از ساتراپی‌ها یا استانداری‌ها با پیشكش‌هایی متنوع در تخت جمشید جمع می‌شدند و هدایای خود را به شاه پیشكش می‌كردند.در سال 518 پیش از میلاد بنای تخت جمشید به عنوان پایتخت جدید هخامنشیان در پارسه آغاز شد. بنیانگذار تخت جمشید داریوش بزرگ بود، البته پس از او پسرش خشایارشا و نوه‌اش اردشیر یكم با گسترش این مجموعه به گسترش آن افزودند.

آغاز مرمت های علمی این دوره توسط مؤسسه ایتالیایی شرق میانه دور ایزمئو به ریاست آقای " جوزپه توچی" و مدیریت کارگاهی آقای "سزاره کاربونه" از اکتبر تا دسامبر 1964 و از ماه مه تا ژانویه 1965، از دسامبر 1964 تا نیمه اول سال 1978 تحت مدیریت کارگاهی آقای "جوزپه تیلیا "انجام گرفت. در مرمت های این گروه که شامل آناستیلوزو بیشتر به صورت جایگزین کردن سنگ جدید در محل های لازم سعی گردید شکل اصلی بنا به دست آید . عملیات نجات بخشی سد داریوش توسط همین گروه انجام گرفت. مشروح گزارش های این دوره در کتابی با عنوان گزارش ها و رسالات به چاپ رسیده است.