بُهلول (بهلول دانا، بهلول مجنون کوفی یا ابو وهب بن عمرو صیرفی کوفی) یکی از عقلای مجانین سدهٔ دوم هجری و معاصر هارون‌الرشید بود. وی در کوفه رشد و نمو یافت و مردم محل او را با نام فارسی بهلول دانا یا عاقل دیوانه می نامیدند.[۱]
در سال ۱۸۸ق/ ۸۰۴م بود که هارون‌الرشید را ملاقات کرد.[۲] برخی بهلول را از شاگردان پیشوای ششم شیعیان دانسته‌اند.[۱]زمانی که از سوی هارون‌الرشید در معرض خطر قرار گرفت خود را به دیوانگی زد ولی در مواقع لزوم به مردم پند و اندرز می‌داد
مرگ
هارون و خلفای دیگر از او موعظه می‌طلبیدند. او در همان شهر ادب می‌آموخت و سپس خود را به دیوانگی زد. او در سال ۱۹۰ قمری درگذشت. اخبار و نوادر و اشعار زیادی به وی منتسب است.[۶]
زیارتگاه
در قبرستان باب الصغیر (یکی از قدیمی ترین و مهم ترین قبرستان های شهر دمشق) آرامگاهی وجود دارد که به نام بهلول دانا شناخته شده است.[۷]
مقبره بهلول در بغداد قرار دارد و سنگ قبری به تاریخ ۵۰۱ قمری لقب او را «سلطان مجذوب» نوشته‌است. واژهٔ بهلول در عربی به معنای «شاد و شنگول» است
