اولْمْستِد، آلبِرت (۱۸۸۰ـ۱۹۴۵)(Olmstead, Albert)
(یا: اومستد) خاورشناس امریکایی. در ۱۹۰۴ـ۱۹۰۵ در اورشلیم به مطالعات شرقی و در ۱۹۰۶ـ۱۹۰۷ در آتن به مطالعۀ متون کلاسیک پرداخت. در ۱۹۰۶ دانشنامۀ دکتری گرفت. سرپرست هیئت اعزامی دانشگاه کورنل به آسیای صغیر و بینالنهرین (۱۹۰۷ـ۱۹۰۸)، استاد خاورشناسی و تاریخ دانشگاه شیکاگو، استاد مدرسۀ پژوهشهای شرقی در بغداد (۱۹۳۶ـ۱۹۳۷) و سرپرست بنیاد امریکایی باستانشناسی و هنر ایرانی بود. از آثارش: آسیای غربی در روزگار سارگن پادشاه آشور (۱۹۰۸)؛ تغییرات آب و هوایی در خاور نزدیک (نیویورک، ۱۹۱۲)؛ تاریخ فلسطین و سوریه تا غلبۀ مقدونی (۱۹۳۱)؛ عیسی در پرتو تاریخ (۱۹۴۲)؛ تاریخ امپراتوری پارس، عصر هخامنشیان (۱۹۴۳) که با عنوان تاریخ شاهنشاهی هخامنشی به فارسی ترجمه شده است (تهران، ۱۳۴۰)؛ تاریخ آشور (نیویورک، ۱۹۲۳).