گراور به همراه پنجاه نقشه در متن سرهنگ احمدخان نخجوان در سال ۱۳۰۴ پایان یافت و در بهمن‌ماه همان سال با یک فروند هواپیمای خریداری شده از فرانسه عازم ایران گردید و روز پنجم اسفند در قلعه‌مرغی به زمین نشست. سرهنگ احمدخان نخجوان اولین رئیس نیروی هوایی ایران شد و تا سال ۱۳۱۵ ریاست هواپیمایی با او بود. در این مدت چند بار مورد تغیر واقع و از کار برکنار شد اما هر دفعه پس از مدت کوتاهی به خدمت بازمی‌گشت. در ۱۳۰۷ به درجه سرتیپی رسید. در ۱۳۱۸ کفیل وزارت جنگ در کابینه دکتر متین‌دفتری شد و در ۱۳۱۹ به درجه سرلشکری رسید. سرلشکر احمدخان نخجوان تا هشتم شهریور ۱۳۲۰ در سمت کفالت وزارت جنگ قرار داشت و طرح مرخص کردن سربازان وظیفه و استخدام سربازان پیمانی را به تصویب اعضای شورای عالی ارتش رسانید. همین امر موجب تغیر و اعتراض شدید رضاشاه شد. لذا سرلشکر احمدخان نخجوان را به شدت مضروب و به زندان افکند. احمدخان نخجوان تا ۲۵ شهریور در زندان بود و پس از استعفای شاه در کابینه فروغی وزیر جنگ شد . پس از آن چندی بازرس و رئیس دفتر نظامی محمدرضاشاه بود و به سال ۱۳۴۵ درگذشت.... ...امپراتورز اتریش و مجارستان در 28 ژوئیه 1914به صربستان اعلان جنگ کردند و این جنگ باعث به راه افتادن جنگی عالمگیر شد که سرانجام در 11 نوامبر 1918 به موجب متارکه نامه منعقده شده بین آلمان و متفقین، خاتمه یافت. این جنگ را جنگ بزرگ نامیده‌اند و منشأ آن، رقابت دولت‌های بزرگ بر سر مستعمره‌ها و مسائل نظامی و ملی بود. در جریان جنگ، عثمانی و بلغارستان به امپراتوری‌های مرکزی (آلمان، اتریش و مجارستان) کمک رساندند. متفقین (بلژیک، انگلیس، فرانسه، مونته نگرو، روسیه و صربستان) نیز مورد حمایت ژاپن، ایتالیا، پرتغال، رومانی، ایالت متحد آمریکا، یونان و برزیل قرار گرفتند. و به عبارت دیگر، اعضای اتفاق سه گانه (انگلیس، فرانسه و روسیه) و اتحاد سه گانه (آلمان، اتریش و ایتالیا) به یکدیگر اعلان جنگ کردند. ایتالیا از اتحاد سه گانه خارج شد و تا 1915 بی طرف ماند و در همین سال، به متفقین پیوست؛ به این علت که می خواست سرزمین های ایتالیایی زبان را، که در تصرف اتریش بود، به انضمام چند مستعمره در افریقا به دست آورد. عثمانی به طرفداری از آلمان ها برخاست تا از تسلط روسیه بر تنگه های دریای سیاه مانع شود. امریکا در 1917 با قدرت نظامی، ثروت و تجهیزات فراوان، هنگامی به یاری متفقین آمد که نیروهای مرکزی پس از سه سال جنگ تقریباً نابود شده بودند... ابتدا جنگ بزرگی به وقوع پیوست و همه یقین های سیاسی و نظامی دوره قبل از جنگ از میان برخاست: در تاریخ دوم اوت 1914، دولت عثمانی و آلمان پیمانی نظامی منعقد کردند، پیمانی که چند هفته پیش از انعقادش قابل تصور نبود: ستاد ارتش و وزارت خارجه آلمان بیم آن را داشتند که پیمان نظامی با دولت ضعیف عثمانی اسباب زحمت شود و اختلاف با بریتانیا را به صورت کنترل ناپذیری تشدید کند. گرچه برلین بین سالهای 1871 و 1914 در پی برقراری رابطه خوبی با باب عالی بود ولی همواره با موفقیت از قبول تعهدهای قراردادی با این دولت اجتناب می کرد. و اما با وقوع جنگ این استراتژی از اعتبار افتاد: اکنون آلمان در جنگ با فرانسه و بریتانیا و روسیه به هر متحدی نیازمند بود. اتحاد آلمان و عثمانی فی نفسه مظهر ضعف آلمان بود و نه نشانه امپریالیسم.
