یکی از نکات مهم در نگرش مردم‌شناسی بر سیر «ریخت‌نگاری آیینهای نمایشی بومی قوم ارمن» مشابهت‌های آشکار فرهنگ، تمدن و آداب و رسوم ارمنیان با ایرانیان باستان است. دین، هنر و قوم، سه عنصر تشکیل‌دهندة آئین‌های نمایشی بومی مذهبی مردم ارمنستان در مقابل حوادث دهشتناک و غیرقابل کنترل طبیعت است که همواره در طول تاریخ، جزء جداناشدنی زندگی و ادبیات عامیانة آنان به شمار می‌آمده است. نگارنده در این کتاب آیینهای نمایشی ارمنیان باستان را بررسی کرده است. برخی از عنوان‌های مباحث کتاب عبارت‌اند از: ریخت‌نگاری آیینهای نمایشی بومی قوم ارمن، با تکیه بر رخدادگاه‌های محتوایی و تکنیکی، تاریخ کهن، باورها و اساطیر، هنرهای زیبا، تجزیه و تحلیل سی و نه آیین نمایشی بومی ارمنیان مانند درن دزد (جشن آتش)، وارتاوارد (جشن آب‌پاشان)، هارسانیک (عروسی) و اوفت او ماداخ (نذر و قربانی)
کتاب پژوهشی "درخت گیان" در راستای مطالعات بینا فرهنگی و تعاملات بینا رشته‌ای به گردآوری و بررسی آیینهای نمایشی بومی قوم ارمن از هزاره سوم پیش از میلاد تا کنون می‌پردازد. این کتاب به عنوان ایده‌هایی نوین و در عین حال بسیار قدیمی در قلمرو تئاتر مردمی خود را وامدار شاخصهای علوم انسان شناختی آیین و فرهنگ عامه می‌داند.
عارف در بخش درآمد کتاب، انگیزه خود از نوشتن این کتاب را این‌گونه عنوان می‌کند: دلیل اینکه ارمنستان کانون مطالعه نگارنده و این پژوهش قرار گرفته این است که در وهله نخست جذابیت واژه "ارمنیها" بوده و دوم با توجه به حضوری پنجساله که در ارمنستان داشته‌ام مشتاق شناخت ارمنیان از زوایای گوناگون هنرهای نمایشی شده‌ام.
وی در بخش دیگری از مقدمه می‌افزاید: آیینهای نمایشی بومی ارمن با تکیه بر شاکله‌های محوری زاییده روح و روان آن مردم، از یک جشن یا سوگواری معمولی و طبیعی فراتر رفته، به یک رفتار اساطیری و نامرئی تبدیل شده و آن چنان در تار و پود آنان نقش بسته که همواره تمرد از آن را گناهی نابخشودنی قلمداد می‌کنند.
کتاب " درخت گیان" از بخشهای مختلفی تشکیل شده است که از آن جمله می‌توان به "ارمنستان در گذر زمان"، "ادبیات موضوع"، "ریخت‌نگاری آیینهای نمایشی بومی قوم ارمن با تکیه بر تاریخ کهن" و "ریخت‌نگاری آیینهای نمایشی بومی قوم ارمن با تکیه بر باورها و اساطیر" اشاره کرد.
