مروری بر کتاب
از اوایل سلطنت شاه سلطان حسین صفوی (۱۱۰۵ـ ۱۱۳۵) تا اواخر حکومت کریمخان زند ، وضع تصوف و معارف عرفانی در ایران کاملاً نابسامان بود، رسوم طریقت از ایران بر افتاده بود و به سبب اغتشاش مملکت و انکار و آزار حکام و غلبه برخی علما ، اگر هم کسی به تصوف رو میآورد او را منع میکردند. بدین ترتیب، بزرگان سلاسل یا از ایران رفتند یا انزوا گزیدند، به نحوی که جز چند تن از سلسله نوربخشیه در مشهد و سلسله ذهبیه در شیراز ، بقیه در گمنامی میزیستند.
...گروهی که به یکی از سلسلههای رسمی تصوف تعلق دارند.
اهمّ سلسلههایی که اکنون در ایران رواج دارند عبارتاند از: نعمتاللهیه و شعب آن، خصوصاً نعمتاللهی سلطان علیشاهی یا نعمتاللهی گنابادی که در میان سلسلههای رایج در ایران، بیشترین پیروان و نفوذ معنوی را در بین طبقات مختلف دارد.نزد این سلسله، اجازه صریح شیخ سابق به لاحق اهمیت خاصی دارد.دیگر ذهبیه ، خاکساریه و اهل حقاند که بیشتر در استان کرمانشاهان ساکناند و قادریه و نقشبندیه که بیشتر در کردستان سکونت دارند.