روانشناسی فیزیولوژیک

روان شناسی فیزیولوژیک یکی از شاخه‌های روان‌شناسی است. علم روان‌شناسی همچون دیگر شاخه‌های معرفت ریشه در کنجکاوی‌ها و نیاز مندی‌های ادمی دارد.

روان شناسی فیزیولوژیک که امروزه به عنوان یکی از شاخه‌های روان شناسی در دانشگاه‌ها تدریس می‌شود خود به مثابه رویکردی زیستی به موضوع‌های روان شناسی قلمداد می‌گردد که حیطه‌ای بسیار پیشرو و کار آمد است.روان شناسی فیزیولوژیک به مدد پژوهش هاو یافته‌های تحقیقاتی سعی بر آن دارد تا به شماری از پرسش‌های کاربردی و بنیادی پاسخ دهد.

بررسی مفاهیم و پدیده‌هایی همچون افسردگی ، اسکیزوفرنی ، هیجان، حافظه، یادگیری، رفتار جنسی و گفتار یا اختلال‌هایی هم چون بیخوابی، پرخوری ، ناخوانی، نانویسی، کنش پریشی‌ها و ادراک پریشی‌ها درسطح زیستی و عصبی و بررسی ارتباط ذهن و مغز به عنوان یک پرسش بنیادی مورد نظر روان شناسان فیزیولوژیک یا عصب روان شناسان بوده و همواره با تکیه بر ابزارها و شیوه‌های پیشرفته و کار آمد به یافته‌های بس شگرف دست می‌یابند.

چگونگی کار کرد مغز و دیگر عناصر سیستم عصبی و درون ریز با توجه به کالبد شناسی اندام‌های مختلف دستگاه عصبی و غددی، محور اصلی پژوهش‌های روان شناسی فیزیولوژیک و عصب روانشناسی است.

فهرست 

سلسله عصبی مرکزی
نرون ها
محیط داخلی
حواس شیمیایی
بینایی
شنوایی
و...