مصور
در متون فارسی واژگان عشیره، قبیله، ایل، طایفه، اویماق، اولو و به ویژه جمع آن‌ها عشایر، قبایل، ایلات، طوایف، اویماقات، اولوسات غالباً هم‌معنی‌اند و در واژه‌نامه‌ها خاندان یا دودمان یا گاهی جامعه یا مجموعه قشون توضیح داده می‌شود. جغرافی‌نویسان قدیمی برای اشاره به به اصطلاح کردان فارس از واژه رموم که جمع رم است یا زموم که جمع زم است استفاده کرده‌اند.
تاریخ ایلات ایران، تاریخ ایران است. نگاهی به تاریخ ایران این نکته را روشن می‌کند که بدون مطالعه تاریخ اقوام، ایلات و عشایر به درستی نمی‌توان تاریخ ایران را شناخت. در حدود سال ۱۳۰۰ شمسی، عشایر بیش از ۲۵ درصد جمعیت کشور را تشکیل می‌داده‌اند که این میزان از آن زمان تاکنون به زیر ۲ درصد کاهش یافته‌است.
در هر دورانی از تاریخ ایران که یکی از ایلات نیرومندتر از دیگران بوده (مانند ایل بختیاری که از دوره صفویه و افشاریه تا پهلوی نفوذ گسترده و پر رنگی در حکومت‌ها و دربار داشتند که یکی از دلایل نفوذ و قدرت بختیاری به خاطر این بود که بختیاری‌ها جنگاورانی به تمام معنا بودن و در پشت نفوذ شان قدرت نظامی نیز وجود داشت)، قدرت سیاسی را تسخیر کرده‌است. یکی دیگر از بزرگترین طوایف ایران طایفه علاءالدینی ازطوایف تیره مهمدی ایل بزرگ بهمئی است . که ازدوران زندیه قدرت سیاسی فراوانی داشتند .
چرا که با بزرگان حکومت ارتباط تنگاتنگی داشته‌اند. و در دوران جنگ جهانی دوم نیز توسط آلمانی‌ها به دلیل قدرت ژنتیکی علاءالدینی‌ها برای احیای نسل آلمانی‌ها به آنجا برده شدند . در دوران حکومت پهلوی نیز در مقابل رضاخان به رهبری خداکرم خان یکی از بزرگترین قیام‌های لر را رقم زد . ایلات به علت آمادگی دایمی برای کوچ دارای انضباط شبه نظامی هستند و در عرض ساعاتی آماده حرکت با گله‌هایشان هستند، همین انضباط و آمادگی جنگی آنان، ایلات را تبدیل به یک اردوی نظامی می‌کرده‌است.
كتاب حاضر، به زندگی عشایر ایران با تاكید بر جامعه شناسی و گردشگری آن اختصاص دارد. از این‌رو در كتاب موضوعاتی چون، گویش‌های عشایر ، دام‌داری صنایع دستی و... مطرح می‌گردد. برای نمونه، در باب گویش‌های عشایر استان سمنان، به این نكته اشاره می‌شود كه عشایر این استان به گویش‌های مختلفی صحبت می‌كنند. عشایر سنگسری به گویش سنگسری، عشایر الیكایی به گویش الیكایی، عشایر هداوند به گویش لری و.
