مرصادالعباد با نام کامل‌تر مرصاد العباد من المبدأ الی المعاد، کتابی‌است به زبان فارسی در تصوف و سلوک، از نجم‌الدین رازی. تحریر کتاب در ربع اول قرن هفتم هجری قمری بوده‌است، ولی در سبک به آثار قرن ششم ماننده‌تر است. تصحیح انتقادی متن مرصادالعباد توسط محمدامین ریاحی اولین بار در ۱۳۵۲ در سلسله انتشارات بنگاه ترجمه و نشر کتاب منتشر شده و به چاپ‌های متعدد رسیده‌است.
آثار نجم‌الدین رازی «دایه» به شرح زیر است:
مرصادالعباد من المبداء الی‌المعاد که مهمترین تألیف او به شمار می‌رود و جلال‌الدین بلخی«مولوی» و خواجه شمس‌الدین محمد حافظ شیرازی از آن برخورداری یافته‌اند- تفسیر عربی نجم رازی که در کشف الظنون به نام «بحر- الحقایق و المعانی فی تفسیر سبع المثانی » ثبت شده‌است- منارات السائرین الی الله و مقامات الطائرین بالله (عربی) که همان مطالب مرصادالعباد است- مرموزات اسدی- رساله الطیور که به قرائنی از آثار دوره‌ی جوانی نجم رازی و اقامت او در ری است و نامه‌گونه‌ایست ادبی و آراسته به صنایع معنوی و لفظی از زبان ستمدیدگان ری و خطاب به وزیری است به نام جمال‌الدین شرف سلغور بلفتح که به ظاهر مقیم ری بوده و از آن شهر دور گردیده و در این نامه التماس بازگشت او شده است- رساله عقل و عشق که به اهتمام دکتر تقی تفضلی جزء انتشارات بنگاه و نشر کتاب در تهران چاپ و منتشر شده است- سراج القلوب رساله کوچکی است به فارسی به شیوه‌ی سؤال و جواب شامل سی و سه سؤال فقهی و جواب آنها- حسرت‌الملوک و تحفه‌الحبیب. نجم‌الدین رازی شاعر نیز بوده و اشعاری از خود در مرصادالعباد و مرموزات و رساله عقل و عشق آورده است. وفات او را در سال 654 هجری در بغداد ثبت کرده‌اند قبر او در کنار سری سقطی و جنید بغدادی (نهاوندی) بوده است.
