آثار عطار نیشابوری به دو دسته تقسیم می‌شود؛ آثار منظوم او عبارتند از: دیوان اشعار او که شامل غزلیات، قصاید و رباعیات است. مثنویات او عبارت است از: الهی‌نامه، اسرارنامه، مصیبت‌نامه، وصلت‌نامه، بلبل‌نامه، بی‌سرنامه، منطق الطیر، جواهر الذات، حیدرنامه، مختارنامه، خسرونامه، اشترنامه و مظهر العجایب. «مظهر العجایب» مثنوی‌ای است منسوب به او که در ذکر فضایل حضرت علی (ع) و کرامات آن حضرت سروده شده است. این مثنوی نزدیک به نه هزار بیت دارد و در انتساب آن به عطار تردید فراوان وجود دارد. در انتهای این کتاب، یکی دیگر از آثار عطار به نام «مظهر الاسرار» منتشر شده است.
