هزار و یک شعر با اشعار 312 شاعر ایرانی می‌تواند مورد پسند هر علاقه‌مند به شعر امروز ایران باشد. اشعار این کتاب از دوران مشروطه آغاز می‌شود و تا آغاز دهه‌ی هشتاد شمسی را دربرمی‌گیرد. گردآورنده علاوه بر گزینش اشعار، طبقه‌بندی جامعی نیز از انواع و نسل‌های شعر نو ارائه داده است و لذا، شعر نو ایران را در پنج گروه تجدد، جریان‌ها موازی شعر نو، نوپردازی در قالب‌های سنتی، شعر نو، و چشم‌انداز طبقه‌بندی می‌کند.
کتاب «هزار و یک شعر»، آن گونه که تدوین کننده اش گفته، در واقع «گزارش تولید ملی شعر» است؛ مجموعه ای از نمونه سروده های شاعران ایران در چهار بخش «شعر تجدد»، «شعر نو»، «شعر امروز» و «شعر معاصر». سپانلو در مقدمه ای خواندنی بر کتاب، معیارهای انتخاب و روش تقسیم بندی اش را توضیح داده است. او شعر فارسی و فراز و فرودش در تاریخ معاصر را بیان کرده و در واقع، رساله ای درباره سرگذشت شعر در قرن بیستم تهیه دیده است.
«هزار و یک شعر آنتولوژی و مجموعه ای کاملا ی سابقه از شعر نو ایران در قرن بیستم است. محمدعلی سپانلو، شاعر و منتقد، با نگاهی ویژه این مجموعه را تدوین کرده است و تلاش او بر آن بوده تا با بیشترین اطلاع رسانی و کمترین حجم ممکن، خطوط اصلی شعر نو فارسی یعنی شعری را که در قرن بیستم در پرتو تجدد سیاسی و اجتماعی انقلاب مشروطه شکل گرفت، ترسیم کند. هزار و یک شعر با اشعار 312 شاعر ایرانی می تواند مورد پسند هر علاقه مند به شعر امروز ایران باشد. اشعار این کتاب از دوران مشروطه آغاز می شود و تا آغاز دهه هشتاد شمسی را دربرمی گیرد.
