مؤلف کتاب سید عبدالحسین شرفالدین موسوی عاملی (۱۲۹۰-۱۳۷۷ق) از مجتهدان شیعه لبنانی و عالمان مدافع تقریب مذاهب اسلامی و از رهبران نهضت استقلال لبنان بود.
شیخ سُلَیم البُشری المالکی از علمای اهلسنت، عهدهدار دو دوره ریاست دانشگاه الازهر مصر بوده است. علامه شرفالدین در سفرش به مصر به سال ۱۳۲۹ق با او دیدار میکند و آن دیدار باعث مباحثه آن دو درباره اعتقادات شیعه و سنی میشود که به صورت ۱۱۲ نامه ادامه پیدا میکند. آن دو تصمیم میگیرند مجموعه این مکاتبات را به چاپ برسانند ولی مبارزات سیاسی اجتماعی علامه شرف الدین این کار را به تأخیر انداخت. در سال ۱۳۳۸ق اشغالگران فرانسوی به منزل و کتابخانه علامه حمله کرده و بخشی از تألیفات او را آتش زدند اما شرفالدین با نوشتن مضمون آن سؤال و جوابها دوباره کتاب را سامان داد؛ هرچند عین الفاظ شیخ الازهر و عین پاسخهای خود او نبود. خود ایشان در مقدمه کتاب بیان میکند که همه آنچه بین او و شیخ سلیم البشری رد و بدل شده را در کتاب آورده است. این کتاب اولین بار در سال ۱۳۵۵ق در شهر صیدای لبنان به چاپ رسید
نام دیگر این کتاب "المناظرات الازهریة و المباحثات المصریة" است. مکتوب بودن مباحث رد بدل شده اتقان علمی آن را بالا میبرد و به هریک از طرفین این فرصت را میدهد تا با فرصت کافی محکمترین پاسخها را به طرف مقابل بدهند. این کتاب بدون کوچکترین توهین و با انصافی متقابل تالیف گشته است. این کتاب یکی از کتب مهم عقاید استدلالی شیعه است که دارای منابع قوی و مستدل با لحنی روان است.