بنی امیه» یا «امویان» عنوان کلی طایفهای از خاندان بزرگ قریش است که از سال 41 هجری قمری تا 132 هـ.ق، یعنی حدود 91 سال بر سراسر جهان اسلام حکومت کردند. نسب آنها به "امیه بن عبد شمس بن عبدمناف" برادرزاده "هاشم بن عبدمناف" میرسد. مرکز حکومت عربی محض آنها «شام» و پایهگذار حکومت آنها "معاویة بن ابیسفیان" بود.امويان در عصر جاهلي از توانگران قريش بشمار ميآمدند و تجارتپيشه بودند و با قبائل ديگر براي كسب تصدي منصبهاي كعبه و به رخ كشيدن برتري شان، درگيري داشتند.
حرب پسر امیه از بزرگان مكه بشمار ميرفت و به خاطر مقام و منزلت عبدالمطلب ( بزرگ خاندان بنيهاشم ) به وي حسادت ميورزيد. اين مخالفتها در زمان پيغمبر ميان آن حضرت و ابوسفيان پسر حرب و بعد ميان امام على عليهالسلام و معاويه و يزيد بن معاويه و حسين بن على عليهالسلام ادامه داشت.ابوسفیان با وقوع نبرد بدر که در آن شمار بسیاری از مشرکان کشته شده و یکی از فرزندان او کشته و دیگری به اسارت رفت، در راس مشرکان قرار گرفت و در بسیج مکیان در نبرد احد نقش اصلی را ایفا کرد. او پس از آن با یاری یهودیان مدینه، جنگ خندق را بر ضد پیامبر اسلام ترتیب داد؛ اما با تدبیر پیامبر سپاه ابوسفیان و متحدان او ناکام ماندند.
به هنگام فتح مکه ابوسفیان با وساطت عباس بن عبدالمطلب، نزد پیامبر رفت و اسلام آورد.بعد از کشته شدن عثمان (خلیفه سوم) و خلافت امیرالمومنین امام علی علیهالسلام، معاویه به بهانه خونخواهی عثمان با آن حضرت بیعت نکرد و مخالفت نمود. علی علیهالسلام بعد از جنگ جمل، رهسپار شام شد تا معاویه را دفع کند. دو سپاه در «صفین» روبرو گشتند و بین آن دو جنگی فرسایشی رخ داد و در زمانی که پیروزی علی و یارانش در جنگ مسجل شده بود با حیلههای عمروعاص مشاور معاویه یاران علی بر او شوریدند و کار به «حکمیت» انجامید که در نهایت به نفع علی علیهالسلام تمام نشد و چندی بعد در حالی که علی علیهالسلام در حال تدارک جنگی دوباره با معاویه بود در مسجد کوفه ترور و به شهادت رسید.