شاهکار شاهنامه این‌جاست که در قرن چهار و پنج هجری قمری، بخشی از تاریخ ایران چنین جذاب و حماسی سروده شده؛ ولی زبانش بسیاز نزدیک به زبان امروز مردم ایران‌زمین است و فهمش ساده. اما در هر صورت، واژگانی در شاهنامه وجود دارد و استعاراتی که ممکن است لذت خواندن را از برخی خوانندگان بگیرد و دل‌زده‌شان کند. برای جلوگیری از چنین واقعه‌‌ای، و به منظور دانستن تاریخ و فرهنگ ایران، استاد محمد دبیر سیاقی، شاهنامه‌ی فردوسی را به نثری ساده، روان و با سلاست درآورده است و از ذکر هیچ نکته و مفهمومی، فروگذار نکرده تا بهانه‌ای نماند برای نخواندن شاهنامه و ندانستن آن‌چه در گذشته‌های دور در این کشور رخ داده، حتی اگر افسانه و مبالغه هم وارد آن شده باشد.
شاهنامه فردوسی به نثر، برگردانی روایت‌گونه و جذابی است از سرگذشت گذشتگان و سرنوشت پیش روی ما که خواندنش مفرح است و آموزنده.
سیدمحمّد دبیرسیاقی زادهٔ ۴ اسفند ۱۲۹۸ (خورشیدی) [۲] در قزوین، درگذشتهٔ سحرگاه ۱۶ مهر ۱۳۹۷ (خورشیدی) در قزوین پژوهشگر، نویسنده، شاعر، آموزگار ادبیات فارسی و مصحح متون کهن پارسی بود. وی در مؤسسه لغت‌نامه دهخدا و مرکز بین‌المللی آموزش زبان فارسی مشغول بکار بوده و مصحح بسیاری از متن‌های کهن زبان فارسی است. دبیرسیاقی نزدیک به ۸۰ متن ادبی و تاریخی را تصحیح و چاپ کرده‌است که از میان آن‌ها می‌توان شاهنامه فردوسی، دیوان منوچهری دامغانی، نزهةالقلوب، فرهنگ سُروری و سلطان جلال‌الدین خوارزمشاه و تصحیح لغت فرس اسدی طوسی و سفرنامه ناصرخسرو قبادیانی را نام برد. او میان سال‌های ۱۳۲۶ (خورشیدی) تا ۱۳۳۴ (خورشیدی) در گردآوری فرهنگ لغت با علی‌اکبر دهخدا همکاری داشت. از آن پس همکاری او با مؤسسه لغت‌نامه دهخدا و مرکز بین‌المللی آموزش زبان فارسی - تا ۱۳۵۹ (خورشیدی) که کار این اثر به پایان رسید - پی گرفته شد. کار بزرگی که دبیرسیاقی در دست داشت، نوشته لغت‌نامه فارسی است که تاکنون برخی از مجلدهای آن چاپ شده‌است.
