آریاییان به تیره ها و شاخه های مختلف تقسیم می شدند و بر سر هر تیره ای شاهی کوچک و محلی از خاندان روحانی یا به عبارتی بغ زاده ای حکومت می کرد و انجمنی از پیران او را یاری می دادند .اجتماع و اتحاد این شاهان محلی و منطقه ای با هم ایجاد شاهنشاهی ایران یعنی حکومت تاریخی و سنتی ایران که حکومت شاه شاهان ایرانی بود را به وجود می آورد و هر پادشاهی در واقع نگهبان همه ی آیین های ایرانی بود ، آشور بانی پال نوشته است که در سرزمین ماد ۲۲ پادشاهی را فتح کرده است و حکومت شاهنشاهی ماد در واقع اتحادیه ای از این شاهان محلی بوده است .
بعد از اسلام به این پادشاهان محلی امیر می گفتند و بعد از حمله ی مغول خان و ایلخان نامیده شده اند و بزرگان ایل جلیل زنگنه در واقع شاهان محلی و منطقه ای بوده اند که درحیطه ی منطقه ی ایل خود در هــزاره هـای گذشته بر مردمان کُــرد حوزه ی فرمانروایی خود شهریاری می کردند...
نویسنده در این کتاب به بررسی چگونگی مواجهه کردها با مسلمانان از ورود مسلمین به مناطق کردنشین تا پایان دوره امویان می‌پردازد. در این رهگذر نخست روایات مربوط به منشأ کُردها به نثر در آمده است؛ روایاتی که بر هیچ یقینی استوار نیست و کُردها را جنّ، گریزنده از دست ضحاک، عرب و... دانسته‌اند. سپس به معرفی اقوام غیر‌آریایی و آریایی ساکن در مناطق کُردنشین پرداخته می‌شود و نقش آن‌ها در به وجود آمدن نژاد کرد تبیین می‌گردد. آن‌گاه تفاوت نژاد کرد با واژه تاریخی اکراد (بادیه‌نشینان) بیان می‌شود.
در ادامه جغرافیای تاریخی مناطق کُردنشین در اقلیم‌های جبال، آذربایجان و جزیره بررسی می‌شود. به دنبال آن اوضاع دینی مناطق کردنشین قبل از ورود مسلمانان با معرفی مهم‌ترین ادیان آن همچون: صائبی، مزدکی، یهودی و... مورد مطالعه قرار می‌گیرد. پس از آن اوضاع سیاسی آن مناطق در همان دوران تشریح می‌گردد. در پایان اوضاع سیاسی مناطق کُردنشین از ورود مسلمانان تا پایان دوره خلفای راشدین مورد بحث واقع می‌شود. در این مقال به فتوحات مسلمانان در مناطق کردنشین نیز اشاره می‌شود."
