آتشکده اردستان

بخش اول ؛ مشتمل بر جغرافیا و تاریخ اردستان و تحقیق در انساب سادات طباطبائی ایران

کتاب ارزشمند آتشکده اردستان یکی از قدیمی ترین آثار مکتوب نوشته شده در مورد اردستان است. نویسنده با پژوهش و تتبع کامل و دقیق به تاریخ، جغرافیا و فرهنگ و معرفی دانشمندان و نیز معرفی طوایف و خاندان های شهر اردستان و روستاهای اطراف پرداخته است....

ابوالقاسم رفیعی مهرآبادی، نویسنده و مورّخ قرن چهارده هجری بوده است.
ابوالقاسم رفیعی مهرآبادی فرزند ملاّمحمّدحسین ظهیری مهر آبادی اردستانی، نویسنده و مورّخ دانشمند در حدود سال ۱۳۲۳ق در مهرآباد اردستان متولّد شد، و دروس مقدّماتی را نزد پدر آموخت. سپس در کاشان و اصفهان به تحصیل علوم عربیّت، ریاضیّات قدیم، منطق، فلسفه، کلام، فقه و اصول پرداخت.

سپس در مدرسه دارالفنون تهران به تحصیلات جدید مشغول شد. وی دوره عالی وزارت دادگستری را طی کرد، و به خدمات قضایی و اداری پرداخت، و پس از ۳۲ سال خدمت، بازنشسته گردید، و فعّالیت در سازمان لغت نامه دهخدا مشغول شد. وی در مهر ماه ۱۳۶۶ش در تهران وفات یافت. شعر نیز می سرود، و «نزهت» تخلّص می کرد....

...روستای حسین آباد دارای  طول جغرافیایی 25 دقیقه و52درجه و عرض جغرافیایی 33دقیقه و33درجه کره جغرافیایی می باشد،وهمان طور که در قبل گفته شد در شمال شهر اردستان و غرب شهر زواره قراردارد. روستای حسین آباد قبلا در دهستان گرمسیر شهرستان اردستان قرار داشته است ولی هنگامی که زواره بخش می شود در دهستان ریگستان قرار می گیردوهم اکنون درهمین دهستان  قراردارد.

طبق شواهد و بناهای موجودو گفته های مردم روستا، حسین اباد تا کنون در 4 مکان جداگانه قرار داشته است در واقع روستای حسین آبادی که هم اکنون مردم در آن ساکنند حسین آباد چهارم به حساب می آید و حسین آبادسومی همان حسین آبادی است که به قلعه ی حسین آبادمعروف است و ارگ ها و دیوارهای آن هم اکنون وجود دارد و در غرب و در نزدیکی حسین آباد کنونی قرار دارد که اطلاعات بیشتر در موردآن در ادامه داده می شود و حسین اباد دوم حسین آبادی که اثراتی از آن باقی نمانده است چون متاسفانه  به علت قرار گرفتن آن در مزارع کشاورزی و برای اینکه زمین های بیشتری برای کشاورزی داشته باشند آن راتخریب می کنند.

حسین آباد حاجی محمد تقی دیه حاصل خیزی است که به وسیله حاجی محمد تقی نامی در اوائل قرن سیزدهم هجری(1215ه.ق) احداث گردیده است و مجمر (شرح حال سید حسین متخلص به مجمر که در باب شعرا خواهد بود  واز شاعران معروف آن دوران بوده واصلیت این شاعر زواره ای بوده است ) معروف در تاریخ این احداث قطعه ذیل را سروده است (در این این شعر 9 بیت اول آن در مدح حاجی محمدتقی است و 7 بیت آن در مدح روستای حسین آباد است):

         معدن  جود  محمد  تقی  آن  کان  کرم                             که بنای کرم  وجود  از  او  آباد  است
    مرک کاخی است که از قهرویش بنیا ن است              لطفی شهر بست که از طبع ویش بنیاد است  
       دهر بی سایه او کشور بی سلطانی است                    چرخ بی کوکب او حجله بی دامادی است
              با لب حاسد او دهر پر از افسوس است                        با دل دشمن او چرخ پر از فریاد است
        با وجودش اگرازخصم نشانی است چه باک                 همه دانندکه در باغ خس و شمشاد است  
         عقل اگر مسئله آموز جهان شد چه عجب                     هر که شاگردی او کرد چنین استاد است
            نطق اگر منشی اسرار نهان شدچه شگفت                   حرفی از دفتر آگاهیش او را  یاد است 
      درسر خصمش  اگر باد  غرور  است  چه غم                     کوس را ناله ازآن است که درسرباداست
         صرصر حادثه با  شخص  وجودش  چه  کند                        سروپیدااست کزآسیب خزان آزاداست
             کند  او  تازه  قناتی  و بناء   کرد  دهی                 که خجل زآن شط وشرمنده ازآن بغداد است
            سنگ در آبش چو دل ببر شیرین است                      باد در خاکش چون جان بتن فرهاد است
         آب بنگر تو که با روح روان همشیر است                     خاک بنگر تو که با مشک خطا همزاد است
        قطره ای زان مددحسن همه خوبان است                  ذره ای ازاین سبب عشق همه فرهاد است
    جوی خضراست همانا که روان زان باقی است                کوی خلداست همانا که دل ازاین شاداست
      غرض آن قریه  زوی  یافت  چو بنیاد کنون                        رونق ملک  جهان  جمله ازآن  بنیاد است
                                                    زد رقم  خامه  مجمر  ز پی  تاریخش
                                                    از محمد تقی آباد حسین آباد است