مصور
در ۱۳۲۱ و ۱۳۲۲ش بهار سلسله مقالاتی در «روزنامه نو بهار» ــ که خود صاحب امتیاز آن بود ــ چاپ کرد. این مقالات در ۱۳۲۳ش به صورت کتاب انتشار یافت که جلد اول «تاریخ مختصر احزاب سیاسی ایران» به شمار می‌آید.مطالب این جلد با نظری اجمالی به آغاز مشروطیت و پادشاهی «احمد شاه قاجار» شروع می‌شود و تا پایان مجلس چهارم در ۱۳۰۲ش ادامه دارد.
بهار چون اهل سیاست و روزنامه نگاری، و در تحلیل سیاسی قدرتمند بوده، تنها به ذکر وقایع نپرداخته و تفسیرهای ارزنده ای نیز به دست داده است و اکنون که دسترسی به اسناد آن دوره مقدور تر شده، صحت بسیاری از گفته های او را می‌توان اثبات کرد.وی با شخصیت های سیاسی معاصر خود آشنا بوده و در کتابش به خلقیات و نقش برخی از آنان پرداخته است و تاریخ او از این لحاظ بسیار غنی و قابل اعتماد است.وی «سید ضیاءالدین طباطبائی» را از نزدیک می‌شناخته است و شاید تحلیل بهار از شخصیت و علل شکست او بعد از کودتا، بهترین تحلیل باشد.
اهمیت اصلی «تاریخ مختصر احزاب سیاسی ایران»، بخصوص جلد پیش رو ، تحلیل و تفسیر دقیق بهار از عملکرد احزاب سیاسی در مجلس است؛ وی به تفصیل موضع و مرام هر کدام و تغییرِ جهت یا از بین رفتن آنها را تا جایی که مقدور بوده نگاشته است. بدون توضیحات بهار و بخصوص توجه او به سهم احزاب، بسیاری از وقایع آن زمان مفهوم نبود؛ اما وی با این‌که از اعضای فعال «حزب دموکرات» بوده، گزارش هایش از مجلس سوم و مهاجرت اندک است و برای پژوهش در این خصوص منبع مهمی به شمار نمی‌رود.
اهمیت دیگر این کتاب، شناختی است که از عقاید سیاسی بهار و نظریات او در باره وقایع به دست می‌دهد، مثلا برای عقیده او در باره «لنین» و گشوده شدن باب مراوده با روس ها،یا در باره نظر او راجع به حکومت ایران مطالب مهمی می‌توان اخذ کرد.بهار به «سوسیالیسم» عقیده داشت و عضو «حزب دموکرات» بود و «روزنامه نو بهار» را منتشر می‌کرد که ناشر افکار حزب بود.به طورکلی لحن بهار در روزنامه تند تر از کتاب اوست.
...این اثر اولین کتابی است که درباره احزاب سیاسی ایران و سهم آنها در جریانات سیاسی آن زمان نوشته شده است. بهار قصد خود را از نگارش این کتاب، آگاه کردن جوانان از وقایع و حوادث گذشته کشور ذکر کرده و گفته است که برای تحقق این هدف مقالاتی با عنوان "تاریخ مختصر احزاب سیاسی" در روزنامه "مهر ایران" انتشار داده است.
