ویلهلم لودویگ گایگر(به آلمانی: Wilhelm Ludwig Geiger)(زادهٔ ۱۸۵۶ - درگذشته ۱۹۴۳) ایرانشناس , هندشناس و خاورشناس آلمانی بود. زمینهٔ کاری او زبان‌های ایرانی و هندی بود. او متخصص زبان‌های پالی و دیوهی -از زبان‌های مالدیو- بود.
وی در سال ۱۸۵۶ در نورنبرگ به دنیا آمد. بر اثر برخورد و دوستی با پروفسور اشپیگل در مدرسهٔ عالی زبان‌شناسی، با کتاب‌های سانسکریت و اوستا آشنا و بعد رشتهٔ تخصصی خود را در زمینهٔ اوستا ادامه داد. مهم‌ترین کتاب وی به زبان آلمانی تمدن ایرانیان خاوری در دوران باستان است.[۱]
او در ۱۸۹۵ برای یادگیری زبان به سیلان سفرکرد. به پاس پژوهش‌هایش در سیلان دولت سری لانکا در ۱۹۸۹ تصویر او را بر یک تمبر به چاپ رساند.
هانس گایگر فیزیکدان و مخترع شمارشگر گایگر پسر او بود.
