حکیم ابوالقاسم فردوسی شاعر نامور و حماسه سرای بزرگ ایران از مردم طوس خراسان است و در ده باژ از ناحیه طابران در نزدیکی طوس در خراسان در حدود سالهای 329و 330 هجری قمری دیده به جهان گشوده است ...
حکیم ابوالقاسم فردوسی طوسی یکی از برجسته ترین شاعران جهان شمرده میشود که حدیث شریف « اِن من البیان لسحرا و من الشعر لحکما » درباره او صادق است .
کتابش از نظر دین و اخلاق و حکمت اسلامی در اهمیت است ،از بزرگترین امتیازات فردوسی ایمان به اصول اخلاقی است به گونه ای که جز هجو نامه محمد غزنوی هرگز لفظ رکیک و سخن ناپسند در کتاب خود نیاورده است . از نظر مذهبی برخی او را شعوبی دانسته اند که در آن تأمل باید کرد ، آنچه مسلم است وی فردی مسلمان ،مؤمن و حقیقت جو بوده است که همین حقیقت جویی یکی از موجبات بی اعتنایی درباریان محمود غزنوی را نسبت به او فراهم آورده است ، وی احترام خاصی به رسول اکرم (ص) و وصی اش علی بن ابی طالب (ع) قائل بوده است :
اگر خلد خواهی به دیگر سرای
به نزد نبی و وصی گیر جای
فهرست
ستایش یزدان
در پیرامون خرد
دادگری و عدالت
مساله ولایت
تهذیب اخلاق
اهمیت دانش
مقام زن
داستان رستم و سهراب
و....
