تذکره الشعرای منظوم و منثور
شرحی کوتاه از زندگی دویست تن از شاعران و نویسندگان و سخنوران ایران زمین
در ابتدای این تذکره که شرح حال دویست شاعر فارسی زبان است، مطالبی درباره تذکره نویسی در ایران، تقلید تذکره نویسان، مبالغه و گزافه‌گویی تذکره نویسان و تبعیض و تقصیر تذکره نویسان عنوان می‌کند، سپس فهرست تذکره‌های فارسی و ماخذ کتاب را به دست می‌دهد، آن گاه به اختصار مطلبی را درباره فن تاریخ‌نویسی و تاریخ پیدایش آن فراهم می‌آورد و سرانجام زندگی و احوال دویست سخنور فارسی زبان را به ترتیب الفبا بازگو می‌کند که نخستین آن ((آذربیگدلی)) و آخرین آن ((یغمای جندقی)) هستند .
