تپۀ حسنلو واقع در دشت سولدوز در ضلع جنوب غربی دریاچۀ ارومیه (در غرب دهستان حسنلو) یکی از تپههای پیش از تاریخ ایران است که از دو تپۀ مرکزی و جانبی تشکیل شده و آثاری از عصر آهن و فاصلۀ سالهای 1100 تا 800 پیش از میلاد را در خود دارد. برخی سازههای تپۀ حسنلو به اعتقاد باستانشناسان در نتیجۀ آتشسوزی ویرانگری تخریب شدهاند. بناهای برجای مانده سیر تطور و تحول اشکال معماری محلی را در طی دورهای چهارصدساله، که در اواخر هزاره دوم ق. م آغاز میشود، به تصویر میکشند. در اواخر قرن هشتم ق. م این اقوام اورارتو بودند که بر نواحی اطراف دریاچۀ ارومیه مسلط شدند و در تپۀ حسنلو نیز سکونت گزیدند و آن را به وسیلۀ کشیدن حصار به دژی مستحکم تبدیل کردند. مهمترین دشمن آنها همسایگان غربی یعنی آشوریها بودند. کتاب حاضر شامل ده مقالۀ تخصصی است که بر اساس یافتههای حاصل از کاوشهای باستانشناسی صورت گرفته در تپۀ حسنلو توسط باستانشناسان و پژوهشگران خارجی نگارش یافته است. مقالات عبارتاند از: "بازیابی حسنلو/ رابرت هنری دایسون"، "چشماندازهایی از یک منظرۀ عصر آهنی، گیاهان حسنلو/ مری ویرجینیا هریس"، ""نبرد حسنلو در اواخر قرن نهم ق. م/ اسکار وایت ماسکارلا"، "یراقهای اسب از حسنلو/ مائد دوشائنسی"، "نمادهای اقتدار مهرها و اثر مهرهای حسنلوی IVB/ میشل. ای. مارکوس"، "متون آشوری کتیبههای آشور نصیرپال و پسرش شلمنصر سوم/ تامی، جی. م اشنایدر"، "آغاز استفاده از آهن در حسنلو/ وینسنت. سی. پیگوت"، "گنجینههای دریایی، صدف و زیورآلات صدفی از حسنلوی IVB/ دیوید. اس. ریس"، "جام زرین حسنلو: سی سال بعد/ آیدین. جی. ونیتر" و "معماری عصر آهن در حسنلو:
این تپه دارای ۱۰ دوره متمایز سکونت است که آنها را از قدیم به جدید یعنی از دوره دهم تا دوره اول که آخرین دوره است، تقسیم بندی کرده اند. این دوران از دوره ابتدایی سنگی آغاز و تا دوره باستانی، مادها و دوره اسلامی ادامه می یابد.
قدمت دوره ابتدایی و سنگی تپه حسنلو به عقیده دکتر رابرت دایسون، باستان شناس آمریکایی و سرپرست هیئت حفاری تپه حسنلو، به ۶هزار سال قبل از میلاد برمی گردد. تاریخ تقریبی سکونت اول به حدود هزاره ششم قبل از میلاد می رسد و دورانی را شامل می شود که تپه حسنلو زیاد مورد توجه نبود. در این دوره ها به بناهای خشتی گلی و سنگی برخورد شده است.
از دوره چهارم سکونت در تپه حسنلو، یعنی در هنگام آتش سوزی بزرگ تا دوره هفتم سکونت، آثار ساختمانی به دست آمده است که دلالت بر سکونت در این تپه دارد. دوره چهارم حسنلو مهمترین دوره فرهنگی این دوره است. در میان بناهای سمت شرقی حیاط مرکزی، بقایای چند انبار و اصطبل قابل تشخیص است که از این انبارها مقدار زیادی خمره کشف شده است که به گمانی به درد ذخیره آب دژ می خورد و به گمانی دیگر مخصوص نگهداری مشروبات بوده است.
در جانب ورودی حیاط، مجموعه ای از بناهایی مانند تالار بزرگ یا پرستشگاه و تعدادی اتاق های متصل و مربوط به هم قرار داشته است. در این میان، پرستشگاه بیش از دیگر بناها قابل توجه است. این پرستشگاه دارای سقف و ستون های چوبی بوده و ۳.۲۴متر طول و ۵.۱۸ متر عرض داشته است.
در دژ حسنلو، اتاق هایی نیز به انبار و آشپزخانه و اسلحه خانه اختصاص داشته است، از اسلحه خانه که معلوم نشده کارگاه اسلحه سازی یا محل نگهداری جنگ افزار بود، مقدار زیادی شمشیر و سه نیزه آهنی کشف شده است، در اطراف غربی حیاط، حدود ۱۵ باب اتاق بزرگ و کوچک وجود داشته و جام زرین حسنلو در یکی از اتاقهای همین قسمت کشف شده است.
از تپه باستانی حسنلو در سال های ۱۳۱۳ تا ۱۳۵۸ طی حفاری های باستان شناسان ایرانی و آمریکایی انواع و اقسام ابزار و ادوات جنگی مانند شمشیر، خنجر، نیزه، سرنیزه هایی از جنس مفرغ و آهن به همراه هزاران ظروف سفالی و اشیای استخوانی سنگی سفالی، شیشه ای و فلزی گوناگون که هر یک دارای ارزش تاریخی، باستانی و هنری هستند، کشف شده است که در موزه ها ایران باستان، آذربایجان، آمریکا، فرانسه و دیگر کشورهای جهان نگهداری می شود.
مهمترین اثر مکشوفه تپه باستانی حسنلو که اهمیت ویژه ای در جهان و باستان شناسی دارد ، جام طلایی حسنلو است. وزن این جام ۹۵۰ گرم ، بلندای آن ۲۱ سانتیمتر، قطر آن ۲۵ سانتیمتر و محیط لبه آن ۶۱ سانتیمتر است و در موزه ایران باستان تهران نگهداری می شود.
این جام اثر کاملاً خیره کننده ای است زیرا بیش از حد ظریف کاری داشته و فاقد ترکیب مجلل است. قدمت جام طلایی کشف شده از تپه حسنلو در حدود ۸۰۰ سال قبل از میلاد مسیح است، بر روی بدنه این جام معروف، نقش های بسیاری حک شده است که احتمالا داستان حماسی را روایت می کنند.
در ردیف بالایی، ایزدی بالدار سوار بر گردونه ای که یک گاو نر آن را می کشد به سوی کاهنی در حرکت است که جامی در دست دارد و در این حال از دهان گاو، رودی جاری است که احتمالا نماد حیات و باروری محسوب می شود، در ردیف پایینی و زیر گردونه حیات، پهلوانی در حال نبرد با موجودی نیمه انسان و نیمه اژدها است.
از تصاویر قلمزنی شده آن سوی جام می توان به ایزدهای شاخدار سوار بر ارابه، کاهنانی که در حال حمل قوچ های قربانی هستند، پهلوانی که گرز و کمان در دست دارد، مردی که در حال رام کردن شیر است و پدر و مادری که در حال بازی با کودک خردسالشان هستند، اشاره کرد.
تپه باستانی حسنلو در میان جلگهای سرسبز و خرم که به نام «سلدوز» معروف است در کنار دهکدهای به همین نام قراردارد، دهکده حسنلو را چند ده دیگر مانند نگینی در بر گرفتهاند و تپههای باستانی زیادی پیرامون تپه حسنلو را فرا گرفته و گویا هنگام آبادی حسنلو و تمدن عظیمش تمدنهای دیگری نیز با این تپه در تماس بوده و هم دوره تمدن حسنلو به وجود آمدهاند.
وجود تپههای باستانی دیگر حکایت از این دارد که اقوام ساکن در حسنلو با اقوام ساکن در تپههای اطرافش از یک تیره بوده و با هم داد و ستد و ارتباط داشتهاند که از جمله این تپهها میتوان به تپه باستانی پسدلی، حاج فیروز، تابیه، عقرب تپه، تپه کوییک، میرآباد، ساخسی تپه، نظام آباد و محمدشاه که به فاصلههای مختلف از یکدیگر و به فاصله دو کیلومتر تا شعاع ۱۵ کیلومتر از تپه حسنلو قرار گرفتهاند.
ساکنان اولیه تپه حسنلو احتمالاً قوم مناعی بودهاند که تمدن بس وسیع و درخشانی از خود به یادگار گذاشتهاند و از اشیای مکشوفه در این تپه چنین به نظر میرسد که آثار مفرغی آنها کاملاً قابل مقایسه با آثار مفرغی لرستان یعنی قوم کاسی است و شاید قرابتی بین این دو قوم موجود باشد از قوم مناعی و محل سکونت آنها که سرزمینهای جنوبی دریاچه ارومیه بوده، یادی در تورات شده و قوم مناعی را قوم «مان» هم گفتهاند.
مشاهده آثار سکونت از هزاره ششم قبل از میلاد در حسنلو
بر اساس دادههای باستانشناسی این تپه در ۱۰ دوره مورد سکونت قرار گرفته و ضخامت لایههای هر دوره معلوم است که دوره دهم که قدیمیترین دوره سکونت حسنلو به حساب میآید، مربوط به هزاره ششم تا هزاره سوم قبل از میلاد است و این دوران از دوره ابتدایی سنگی آغاز و تا دوره باستانی، مادها و دوره اسلامی ادامه مییابد.
دورتا دور قلعه را دیواری به قطر سه متر و ارتفاع هفت متر فرا گرفته بوده و در سراسر این دیوار برجهای مربع شکلی به فاصلههای ۳۰ متر از یکدیگر و به ابعاد ۱۰ متر در ۱۰ ساخته شده بود و ارتفاع برجها به درستی معلوم نیست.
با احتساب هر ۳۰ متر یک برج، تقریباً محل هفت برج در روی دیوار دفاعی قلعه روشن میشود و طرز قرار گرفتن برجها در میان دیوارها طوری بوده که سه متر از طول برج داخل دیوار و پنج متر آن خارج دیوار و دو متر آن در سوی دیگر دیوار (داخل قلعه) قرار داشته و از این برجها برای حفاظت قلعه استفاده میشده است.
تپه حسنلو میزاث دار تمدن ۸۰۰۰ ساله
در جانب ورودی حیاط، مجموعهای از بناهایی مانند تالار بزرگ یا معبد و تعدادی اتاقهای متصل و مربوط به هم قرار داشته و در این میان معبد بیش از دیگر بناها قابل توجه است این پرستشگاه یا معبد دارای سقف و ستونهای چوبی بود و بیش از ۳۰ متر طول و بیش از پنج متر عرض داشته است.
در دژ حسنلو، اتاقهایی نیز به انبار و آشپزخانه و اسلحهخانه اختصاص داشته است از اسلحهخانه که معلوم نشده کارگاه اسلحهسازی یا محل نگهداری جنگافزار بود، مقدار زیادی شمشیر و سه نیزه آهنی کشف شده است، در اطراف غربی حیاط، حدود ۱۵ باب اتاق بزرگ و کوچک وجود داشته و جام زرین حسنلو در یکی از اتاقهای همین قسمت کشف شده است.
بناهای شمالی حیاط مرکزی گویای جایگاه ویژه زنان و کنیزان بوده است چون در این قسمت مقدار زیادی جعبههای ویژه نگهداری وسایل آرایشی چون سرمه دان و وسمه دان استخوانی یافت شده است.
از تپه باستانی حسنلو در سالهای ۱۳۱۳ تا ۱۳۵۸ طی حفاریهای باستانشناسان ایرانی و آمریکایی انواع و اقسام ابزار و ادوات جنگی مانند شمشیر، خنجر، نیزه، سرنیزههایی از جنس مفرغ و آهن به همراه هزاران ظروف سفالی و اشیای استخوانی سنگی سفالی، شیشهای و فلزی گوناگون که هر یک دارای ارزش تاریخی، باستانی و هنری هستند، کشف شده است که در موزههای ایران باستان، آمریکا، فرانسه و دیگر کشورهای جهان نگهداری میشود.
عشاق ایرانی در تپه حسنلو آرمیدهاند
سال ۱۳۵۱ باستانشناسانی که در تپه حسنلو مشغول حفاری بودند خودشان هم چیزی را که میدیدند باور نمیکردند. تیم مشترک تحقیقاتی ایران و آمریکا به سرپرستی دکتر رابرت اچ دایسون مشغول تحقیقات در این تپه باستانی بودند که قبری را پیدا کردند.
در قبری با قدمت حدود ۳ هزار سال اسکلت دو نفر در کنار یکدیگر پیدا شد. در قبر به جز تخته سنگی که در بالای سر شخص سمت چپ قرار دارد هیچشی دیگری وجود نداشت و از آن زمان آنها لقب «عشاق» را گرفتند.
از سال ۲۰۰۵ در موزه دانشگاه پنسلوانیا تیمی مشغول به فعالیت تنها برای انتشار نتیجه تحقیقات و گزارشهای حفاری در تپه حسنلو هستند؛ تپهای باستانی که قدمت آن به ۶ تا ۸ هزار قبل از میلاد میرسد. باگذشت سالها، در موزه دانشگاه پنسلوانیا تصویر عشاق ایرانی یکی از موارد مورد توجه است.
جام زرین حسنلو آمیخته با هنر و اسطوره
مهمترین اثر مکشوفه تپه باستانی حسنلو که اهمیت ویژهای در جهان و باستان شناسی دارد، جام طلایی حسنلو است. وزن این جام ۹۵۰ گرم، بلندای آن ۲۱ سانتیمتر، قطر آن ۲۵ سانتیمتر و محیط لبه آن ۶۱ سانتیمتر است و در موزه ایران باستان تهران نگهداری میشود.
این جام اثر کاملاً خیره کنندهای است زیرا بیش از حد ظریف کاری داشته و فاقد ترکیب مجلل است. قدمت جام طلایی کشف شده از تپه حسنلو در حدود ۸۰۰ سال قبل از میلاد مسیح است، بر روی بدنه این جام معروف، نقشهای بسیاری حک شده است که احتمالاً داستان حماسی را روایت میکنند.
در ردیف بالایی، ایزدی بالدار سوار بر گردونهای که یک گاو نر آن را میکشد به سوی کاهنی در حرکت است که جامی در دست دارد و در این حال از دهان گاو، رودی جاری است که احتمالاً نماد حیات و باروری محسوب میشود، در ردیف پایینی و زیر گردونه حیات، پهلوانی در حال نبرد با موجودی نیمه انسان و نیمه اژدها است.
از تصاویر قلمزنی شده آن سوی جام میتوان به ایزدهای شاخدار سوار بر ارابه، کاهنانی که در حال حمل قوچهای قربانی هستند، پهلوانی که گرز و کمان در دست دارد، مردی که در حال رام کردن شیر است و پدر و مادری که در حال بازی با کودک خردسالشان هستند، اشاره کرد.