مرحوم محمد حسین میرزا امیرالشعرای نادری از شعرای خوش سخن خراسان بوده است و منظومه ظفرنامه نادری او در شرح زندگی و جنگهای نادرشاه می باشد که زبانزد خاص و عام است و این کتاب دیوان مجموعه اشعار اوست.وی ملقب به امیرالشعراء. از طرف مادر با پنج واسطه به نادرشاه میرسد.حدود پنج سال در نجف اشرف به تحصیل علوم ادبی و عربی پرداخت ، سپس به زادگاه خویش بازگشت. وی پس از ملک‌الشعراء میرزا محمد کاظم صبوری ، قصاید اعیاد را در ایوان حرم حضرت رضا (ع) می‌خواند.
من کآفتاب ملک خراسانم
زیب و طراز افسر ساسانم
سرگشته گشته ام چو یکی ذره
هرچند کآفتاب خراسانم
مجنون منم چو قیس بنی عامر
در کار خویش ، واله و حیرانم
ای چرخ ، چرخ تو فتد از گردش
کز گردشت رسیده به لب جانم
جان از تنم رمیده و تن از جان
بر خویشتن ز جور تو پیچانم
شد چنبر از تو چرخ من ، ای کافر !
آخر نه کافرم که مسلمانم
زارامش و نشاط به صد نیرنگ
کردی دچار محنت حرمانم
