مولانا محمدباقر طاهری (1270-1331 شمسی) مدتی ار زندگانی خویش را به تجارت و زمانی را به ریاضت و دیدار علمای دین و عرفان گذراند. دیوان پیش رو که به حقایق شریعت، طریقت و حقیقت می پردازد، 19 قصیده، 249 غزل، ساقی نامه ای متشکل از بزم نامه، لوح و قلم نامه، ساقی نامه، جام نامه، وصیت نامه، گله نامه، شکرنامه، نامه طور و نور، مدح نامه، طرب نامه، توبه نامه و سوگندنامه، 4 ترجیع بند و 308 رباعی را دربرمی گیرد. این دیوان که به کوشش سیدمحمد میرکاظمی فراهم گردیده است، در سال 1351 در احتیار علاقمندان قرار گرفت.
