حبیب‌اللّه آموزگار، متولد 1269 در اصطهبانات فارس و درگذشته تهران در سال 1358 است. وی تحصیلات طلبگی را در شیراز خواند و سپس در سال 1290 به تهران آمده است. طی سالهای 1297 ـ 1303 معلم مدرسه ادب بود، سپس رئیس معارف فارس شد. اندکی بعد در عدلیه جدید تأسیس شده توسط داور استخدام شد و به مقامات مختلفی در دستگاه قضایی دست یافت. وی در کار روزنامه‌نگاری هم فعال بود و مدیریت چندین نشریه را در داشت. در همین زمان، به تألیف شماری از کتابهای درسی نیز پرداخت که توسط ناشران مختلف منتشر می‌شد. وی در کابینه حسین علاء وزیر فرهنگ شد که مدت آن تنها یک ماه و نیم بود. آموزگار دو دوره هم سناتور انتصابی مجلس سنا بود. (بنگرید: شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران، عاقلی، صص 1129 ـ 113). فرزند وی جمشید آموزگار بود که پس از هویدا نخست وزیر شد، اما با بالا گرفتن انقلاب، از کار برکنار گردید. سه فرزند دیگر هم داشت که تحصیل کرده بودند.
حبیب‌اللّه آموزگار مردی متدین بود که نظام تجدد را پذیرفته و در تمام دوره پهلوی به عنوان عضوی از این دولت در سطوح مختلف خدمت کرد. یک مقطع بسیار کوتاه در سال 1329 در کابینه حسین علاء که بین ترور رزم آراء و روی کار آمدن مصدق، دولتی سه هه داشت، وی به عنوان وزیر فرهنگ معرفی شد. آموزگار در عرصه علم و دانش از یک سو، و سیاست و قضا از سوی دیگر، جایگاه ویژه خود را داشت و به‌ویژه چندین کتاب درسی برای دروس ادبی مدارس تألیف کرد.
