"سفرنامه امین الدوله" اثری است به قلم "علی بن محمد امین الدوله" که در سنه 1260 هجری قمری در تهران، چشم به جهان گشود. "میرزا علی امین الدوله" فرزند محمدخان مجدالملک سینکی بود که پدرش مردی آگاه و باهوش بود و پسر خود را از کودکی به نحوی تربیت کرد که جویای علم باشد و کتاب‌های فاخر فارسی را به او آموخت. سپس فرزندش را به یادگیری زبان فرانسه سوق داد و "علی خان امین الدوله" که در این زمان نوجوان بود، به تدریج با فرهنگ و ادب سرزمین‌های خارجی نیز آشنا شد و آثار نویسندگان و روشنفکران غربی را مطالعه کرد. وی که بعدتر به امین الدوله معروف شد، در اوایل دوران ناصری، منشی ویژه‌ی پادشاه قاجار بود و بیشتر مکاتبات دربار به خط شخص او نوشته می‌شد.
پس از مرگ ناصرالدین شاه، مظفرالدین شاه با برکناری امین السلطان از مقام صدارت در سال دوم سلطنت، در اواخر سال 1314 "میرزا علی امین الدوله" را به نخست‌وزیری منصوب کرد و او مدتی ریاست مجلس را نیز عهده‌دار بود. اقدامات "میرزا علی امین الدوله" شامل ساخت اولین کارخانه قند مدرن، تأسیس کارخانه کبریت‌سازی در الهیه شمیران که در ملکی متعلق به خود او بود و تأسیس مدارس رشدیه در تهران می‌باشد.
"میرزا علی امین الدوله" مردی هوشمند بود که زبان فرانسه را روان صحبت می‌کرد و "سفرنامه امین الدوله" از تالیفات مهم اوست. نثر او را یکی از ساده‌ترین و دلپسندترین نثرهای عصر حاضر می‌دانند و او را یکی از پیشگامان نگارش نثر معاصر به سبک ساده امروزی می‌دانند. "سفرنامه امین الدوله حاج میرزا علی خان صدر اعظم" جزئیات سفر او به مکه و خانه‌ی خدا را نشان می‌دهد و اثری به غایت خواندنی و جذاب است.
