مروری بر کتاب
میرزا حبیب خراسانی (زاده ۱۲۲۸ خورشیدی، ۱۲۶۶ هجری قمری - درگذشته ۱۲۸۷ خورشیدی، ۱۳۲۷ هجری قمری) از شاعران عارف و از روحانیان دانشمند خراسان بوده‌است. نسب او به شاه نعمت‌الله ولی می‌رسد. بیت‌های زیر از وی می‌باشد.
دیوان شعر حبیب دارای قصایدی استوار و غزلیات شورانگیز و رندانه‌ای است. غزل معروف «گوهر خود را هویدا کن کمال این است و بس» که به اقتباس از صائب تبریزی سروده شده و غزل «هر شب من و دل تا سحر در کوچه دیوانه ها» از غزلیات مشهور او می‌باشد.
از داغ غمت هر که دلش سوختنی نیست
از شمع رخت محفلش افروختنی نیست
گرد آمده از نیستی این مزرعه را برگ
ای برق مزن خرمن ما سوختنی نیست
در طوف حریمش ز فنا جامهٔ احرام
کردیم، که این جامه به تن دوختنی نیست
***
که هستی را حقیقت جز علی نیست
مبین غیر از علی پیدا و پنهان
که در غیب و شهادت جز علی نیست
مجو غیر از علی در کعبه و دیر
که هفتاد و دو ملت جز علی نیست
***
امروز امیر در میخانه تویی تو
فریادرس ناله مستانه تویی تو
مرغ دل ما را که به کس رام نگردد
آرام تویی، دام تویی، دانه تویی تو
در کعبه و بتخانه بگشتیم بسی ما
دیدیم که در کعبه و بتخانه تویی تو
