مشاعره شمع و پروانه

کتاب شعر زیبای مشاعره شعر در اشعار امروز شـبـی یاد دارم کـه چـشــم نـخــفـت شــنـــیـــدم کــه پروانه با شمع گفت که مــن عــاشـقـم گر بسوزم رواست تـــو را گــریه و ســـوز بــاری چـراست بـگـفــت ای هــوادار مــسکــیـــن مـن بـــرفـــت انـــگــبــیــن یــار شیرین من چـــو شـیـریـنـی از مــن بـدر مـی رود چـــو فـرهــادم آتــش به سر مــی رود هـمــی گـفت و هر لحظه سیلاب درد فـــرو مـــی دویــدش به رخــســار زرد ... اگــر عــاشقــي ســر مـشـوي ار مرض چــو سعـدي فرو شوي دست از غرض فــدائــي نــدارد ز مــقــصــود چــنـــگ وگــــر بـــر ســرش تـيـر بـارنـد و سـنگ به دريــا مـــرو گــفــتــمـــت زيــنــهــار وگـــر مــي روي تـــن به طـوفان سـپار