در سال ۱۳۵۴ کتابی از دشتی چاپ شد با نام پنجاه و پنج که در آن به مدح پنجاه و پنج سال سلطنت پهلوی پرداخته بود. شورای دانشگاه تهران دشتی را نامزد دکترای افتخاری کرد. افراد زیادی در تشویق و یا انتقاد از دشتی به خاطر این کتاب قلم زدند.
...عقاید خشک مادیون و طبیعیون این هارا بـه طـرف یـﺃس، ناامیـدی، بـدبختی و قساوت و بالنتیجه جرایم و جنایات میکشاند، همچنان که عقاید تصوف به سـوی ذلت و نکبت واسارت سوق می‌دهد. پس بهترین طریـق بـرای سـعادتمند کـردن مردم، یعنی ایجاد سعادت نسبی، همان حدودی است که تعالیم یک دیانتی ماننـداسلام برای پیروان وظایف طبیعی و اخلاقی تعیین کرده است...
شادروان علی دشتی یکی از بزرگان عرصه خِرد و اندیشه, و در زمره نامی ترین سیاستمداران, نویسندگان و محققان دوران معاصر کشورمان بوده, از وی آثار گرانبها و ارزشمند فراوانی برجای مانده است.
آنچه در تمامی آثار وی مشهود است, احساسات و عواطف پاک و سرشار از محبانسانی است که با مهرورزی فراوان, می کوشد تا گرد و غبارِ خرافات و اوهام را نه با خشونت, که با آرامی و رأفت از چهره انسانها بِزُداید. وی در پیکار خود علیه تعصبات و خرافات, با آرامش و متانتی شگرف که از خصوصیات اخلاقی وی بشمار میرفت, تنها شواهد و دلایل مستحکم خود را ارائه نموده و در تمامی این مباحثات, همواره از مخالفان با کمال احترام نام برده و هرگز در جملات او اهانتی به فرد یا گروهی مشاهده نمی شود.
شادروان علی دشتی به صراحت و بی پروا در مورد کتاب معروف خود تحت عنوان «پنجاه و پنج» اظهار میکند که:
«غم اینم نیست که این مجموعه تا چه حد مطبوع طبع خوانندگان باشد, ولی میتوان به آنها اطمینان داد که از راه و رسم راستی و مروت انحرافی صورت نگرفته است»و در دنباله آن جمله ای از «روسو» ذکر می نماید که: «آزادی در هرحال و هر وضع, ملک حقیقی انسان است"
