ایرج میرزا (1252-1304 شمسی) ملقب به جلال الممالک و فخرالشعرا از شاعران برجسته ایرانی عصر مشروطیت و از پیشگامان تجدد در ادبیات فارسی است. ایرج میرزا در قالب‌های گوناگون شعر سروده و ارزشمندترین اشعارش مضامین انتقادی، اجتماعی، احساسی و تربیتی دارند. شعر او ساده و روان و گاهی دربرگیرنده واژه‌های عامیانه است. او که منتقد اوضاع جامعه سنتی زمان خویش بود، با زبان طنز از برخی از رسوم ایرانیان انتقاد می کرد. آثار ایرج به دو بخش پیش و پس از مشروطه تقسیم می شوند. اشعار دوره اول بیشتر قصایدی در ستایش رجال زمان و بزرگان قاجار هستند. اشعار دوره دوم که دارای اعتبار ادبی بیشتری هستند اغلب به انتقادهای اجتماعی در قالب مضامین بکر اختصاص دارند. ایرج میرزا مضامین جدید و فلسفه واقع گرایانه را به شعر فارسی داخل کرد که باعث ایجاد فضای جدید ادبی پس از او شد. کتاب پیش رو به قلم سید هادی حائری متخلص به کورش، شاعر، نویسنده و پژوهشگر ایرانی و در دو مجلد تدوین شده است. نویسنده در جلد اول با اشعار شیوا، مثنوی ها و مسمط، ترجیع بند و ترکیب بندهای ایرج میرزا و در جلد دوم با گنجاندن شعرهایی به شیوه متقدمین، نمونه خط و نثر شاعر و ... به معرفی ایرج میرزا جلال الممالک پرداخته است. این کتاب در سال 1370 توسط نشر جوان منتشر گردید.
