اثری است از شاهزاده امیرالشعراء محمدحسین میرزابن ابوالقاسم میرزا افشارعلی شاهی نادری مشهدی (1299-1364) پس از توحید و نعمت پیامبر و پادشاه از حاج آقا حسین ملک التجار در آن ستایش شده است ،11182 بیت است،در تاریخ نادرشاه و زندیان و قاجاریان و ...، سروده است.وی ملقب به امیرالشعراء. از طرف مادر با پنج واسطه به نادرشاه میرسد.حدود پنج سال در نجف اشرف به تحصیل علوم ادبی و عربی پرداخت ، سپس به زادگاه خویش بازگشت. وی پس از ملک‌الشعراء میرزا محمد کاظم صبوری ، قصاید اعیاد را در ایوان حرم حضرت رضا (ع) می‌خواند.
اثر وی ، دیوان اشعار مشتمل بر پنجاه‌هزار بیت می باشد. وی تاریخ نادرشاه افشار را به‌نام "شاهنامهٔ نادری" به نظم درآورد که نزدیک به سه‌سال نظم آن به طول انجامید. از جملهٔ قصاید معروف او است: چکامهٔ "فتح دهلی" و چکامهٔ "راه‌آهن".
آفرین ها باد بر کلک و بنان نادری
بر صریر خامه گوهر فشان نادری
ز آسمان خواهد عطارد بر زمین افتد ز وجد
تا ببوسد خامه و کلک و بنان نادری
آن ید و بیضا که بود موسی بن عمران را به کف
شد عیان از خامه گوهر فشان نادری
از روانی برده از آب روان صد ره گرو
گفته های دلکش طبع روان نادری
عنصری این عصر اگر بودی پی کسب کمال
روز و شب گشتی مقیم آستان نادری
کی نظامی دم زدی از طبع گوهربار خویش
گر بدیدی طبع چون آب روان نادری
دوستان نادری را باد خرم رخ چو مهر
خوار همچون خار جان دشمنان نادری
